چکش اشمیت چیست چکش اشمیت وسیله ای است برای اندازه گیری خواص الاستیک مصالح یا بدست آوردن مقاومت فشاری بتن یا سنگ و عمدتا برای سختی سطح بتن یا سنگ استفاده میگردد. این وسیله توسط Ernst Schmidt (ارنس اشمیت) که یک مهندس سوئیسی بود ساخته شده است و در کلیه کشورها توزیع گردید. مراحل انجام آزمایش […]
چکش اشمیت وسیله ای است برای اندازه گیری خواص الاستیک مصالح یا بدست آوردن مقاومت فشاری
بتن یا سنگ و عمدتا برای سختی سطح بتن یا سنگ استفاده میگردد. این وسیله توسط Ernst Schmidt (ارنس اشمیت)
که یک مهندس سوئیسی بود ساخته شده است و در کلیه کشورها توزیع گردید.
الف) چکش اشمیت قبل از هر آزمایش توسط یک آنویل (سندان) استاندارد، کالیبره می شود.
میانگین ده قرائت روی آنویل استاندارد محاسبه شده و از آن برای تعیین ضریب تصحیح استفاده می شود.
ب) سطحی از نمونه که زیر پلانژر قرار می گیرد باید کاملا صاف و پرداخته شده باشد
(چه در صحرا و چه در آزمایشگاه). این سطح و همچنین ماده سنگی زیر آن از هر گونه ناپیوستگی موضعی مربوط به توده سنگ باشد.
پ) قطعات مجزا و سنگ را باید محکم به یک پایه صلب بست تا نمونه در طی آزمایش از هرگونه تکان یا لرزش محفوظ باشد.
ت) مقدار سختی بدست آمده بستگی به راستای قرار گیری چکش دارد.
بهتر است که چکش در یکی از سه وضعیت قائم به سمت بالا، افقی و یا قائم به سمت پایین قرار بگیرد.
– در هر سطح آزمایش 10 بار انجام شود و فاصله هرکدام از هم 2. 5 سانتیمتر کمتر نباشد
و چنانچه سطح بتن خرد و شکسته شود آن نتیجه قابل قبول نیست.
– اعدادی که بیش از 6 واحد با میانگین فاصله دارند حذف گردد.
– اگر بیش از 2 نمونه حذف شود کل آزمایش باطل است.
در هر حالت مقدار انحراف چکش نباید بیشتر از مثبت و منفی 5 درجه باشد. در صورتی که امکان انجام آزمایش در هیچ یک از جهات ذکر شده نباشد می توان آزمایش را با زاویه ای دلخواه انجام داد و سپس نتایج را برای حالات قائم و یا افقی تصحیح نمود. منحنی تصحیح معمولا توسط کارخانه سازنده چکش ارائه می شود. زاویه قرارگیری چکش و هرگونه تصحیح انجام شده روی نتایج باید یادداشت و گزارش گردد.
ث) دست کم 20 آزمایش مجزا باید روی هر نمونه سنگ انجام گیرد. نقاط مورد آزمایش باید حداقل به اندازه قطر پلانژر از هم فاصله داشته باشند. درصورت ایجاد هرگونه درزه و ترک بر اثر ضربه وارده، نتایج آزمایش باطل و نمونه مربوطه برای آزمایش های بعدی غیر قابل استفاده خواهد بود. وجود هرگونه خطا در آماده سازی نمونه و روش آزمایش باعث ایجاد مقادیر پایین تر سختی می شود.
