دستگاه آزمایش تعیین درصد فضای خالی آسفالت (رایس):

دستگاه آزمایش تعیین درصد فضای خالی آسفالت (رایس) تجهیزات آزمایشگاهی رایس تعیین درصد فضای خالی آسفالت رایس  در یک نمونه متراکم شده به حباب های هوای درون نمونه اطلاق می شود

که به صورت درصد حجمی نسبت به حجم نمونه کوبیده شده بیان می گردد.

حد مجاز فضای خالی آسفالت رایس  با توجه به نوع آسفالت 3 تا 8 درصد و میزان بهینه آن برابر 5 درصد می باشد.

میزان فضای خالی آسفالت یا رایس  از جمله پارامترهای بسیار مهم در طرح آسفالت می باشد

زیرا در نظر نگرفتن این پارامتر می تواند عمر مفید راه و عملکرد آن را به شدت تحت تاثیر بگذارد.

در صورتی که درصد فضای خالی آسفالت کمتر از یک درصد باشد،

سبب بیرون زدن قیر از آسفالت می شود و در صورتی که بیش از حد مجاز باشد،

استحکام و مقاومت آسفالت را کاهش می دهد و راه نفوذ آب به داخل آسفالت را فراهم نموده که سبب فروپاشی بافت مستحکم آسفالت خواهد شد.

برای قشر رویه حداقل 3 درصد فضای خالی می تواند حالت انعطاف پذیر آسفالت را حفظ نموده و از بروز پدیده قیر زدگی جلوگیری نماید.

از جمله عواملی که در میزان فضای خالی آسفالت موثرند، عبارت است از:

دانه بندی مصالح سنگی، درصد قیر آسفالت و کوبیدگی قشر آسفالت

که این عوامل برای حصول به میزان درصد فضای خالی مناسب توسط آیین نامه ها کنترل می شود

زیرا حدود مجاز دانه بندی کاملا مشخص بوده و حداقل و حداکثرکوبیدگی نسبی آسفالت

نیز تعیین شده و نیز درصد قیر مناسب به کمک آزمایش مارشال با رعایت درصد فضای خالی تعیین می شود.

هدف آزمایش :